Найбольшы і найгаласнейшы

Мікола ВАЎРАНЮК

Публіка хоча „Illusion”

Касцяком фестывалю быццам застаюцца гурты з Рэспублікі Беларусь, але ўсё меншае зацікаўленне імі. Моладзь хоча слухаць польскую музыку, якую ведае, з якой сябе атаясамляе. Хапіла паглядзець, што рабілася ў час канцэрта групаў „В.В.К.” з Любліна і, асабліва „Illusion” з Быдгашчы. Плебісцыт публікі і, тым самым, фундаваную войтам Гарадоцкай гміны ўзнагароду выйграў таксама польскі гурт «Drapped Fel” з Беластока. Іхняя беларуская песня „Мумія” мела вельмі ж нескладаныя словы, нешта накшталт: „мумія, мумія — а-а-а!” — „Новае неба”, як занадта інтэлігентнае, арганізатары выпусцілі на самы пачатак суботняга канцэрта, быццам нейкіх малалетак, каб склікаць публіку. Вядучы імпрэзу Марко Заброцкі тлумачыў, што „Новае неба” не можа даць гэтай публіцы таго, чаго яна хоча найбольш — чаду!

Парадак канцэрта быў самым слабым момантам другога дня. Бо столькі добрых, роўных калектываў яшчэ гарадоцкая сцэна не бачыла. Я, аднак, не разумею, што схіліла арганізатараў выпускаць на паўтары гадзіны ўспомнены „Illusion” усярэдзіне, а пасля іх яшчэ пякельна моцнае менскае „Тарнада”. Калі мелі яны на мэце даканаць публіку, дык поўнасцю гэтага дабіліся, бо трэба было пасля праявіць пад сцэнай не абы-якую моц духа, каб дачакацца „Кардону”, „Мроі” і „Крамы”.

А вось у першы вечар светлых проблескаў было мала, хаця паступіла рэкордная колькасць заявак на конкурс і нават перад фестывалем быў зроблены адбор выканаўцаў. Усё роўна дамінаваў „гараж-метал”. Вырваныя з цесных памяшканняў на волю музыканты-пачаткоўцы лічылі сваім абавязкам іграць голасна. Чым менш музычнай адукаванасці, тым галасней! Удавалася ім гэта надзвычайна, бо пасля штогадовых нараканняў на якасць гукаўзмацняльнай апаратуры, сёлета прывезлі яе аж з Познані, за 90 мільёнаў ст. зл. (шкада, што не хапіла адпаведна добрага асвятлення).

Трэба, аднак, аддаць належнае арганізатарам, што не праваронілі ў гэтай гукавой шкарлупіне сапраўды сакавітыя арэшкі. Крыху шкада, што не хапіла ўзнагароды для гурту „Zdrowie na budowie B”, бо ён выразна адрозніваўся ад бязладнай масы рыку, але ж „Басовішча” гэта не бэгэкатоўскі фестываль, дзе любому выканаўцу можна прыпісаць катэгорыю і ўзнагародзіць яго крыштальным кубкам. У пятніцу выступаў і абноўлены чарговы раз „Уліс”, але наўрад ці такому бліскучаму гітарысту як Слава Корань прыносіць гонар наогул прыраўнанне яго да астатніх выканаўцаў таго вечара. Ну, але нешта яму не ладзіцца і ўвесь час у яго музыцы адчуваецца настальгія і раўнанне да колішняга „Уліса”. А вось іншы менскі гурт „Рокіс” з пятніцы выклікаў такое ўражанне, як быццам немаладых ужо дзядзькоў замарозілі дзесяць год таму і толькі цяпер вярнулі да жыцця.

Узнагароджаныя

Галоўную ўзнагароду БАСу атрымаў бельскі гурт „Вядро”. Несумненна, ён увесь час прагрэсіруе і шукае свайго асобнага стылю, непаўторнага гучання. Мае добрую вакалістку Эмільку Астапчук і цікавы інструментарый, узбагачаны цяпер саксафонам. Да таго амбітныя тэксты, якія — што важнае — можна ўчуць і зразумець.

Гродзенская „Айша” атрымала вылучэнне. Наколькі першага дня падалося, што маем дачыненне да індывідуальнасці, дык другога — іх музыка гучала неяк эклектычна, а салістка зблытала мовы, на якіх спявала і гаварыла.

Р.Ф. „Брага” ўжо другі раз на „Басовішчы” выйграла запіс альбома на студыі Беластоцкага радыё. Калі я пытаўся, чаму вам падабаецца „Брага” — а спадабалася многім — усе як адзін адказвалі, што ад мінулага года значна паправілася гучанне гурту і нарэшце дапасаваліся да сябе інструменталісты з вакалістам. Слабы бок „Брагі” — гэта банальныя тэксты, якія не запамінаюцца, малыя шанцы на гіт.

Пра „Drapped Fel” я магу сказаць толькі тое, што ён у мяне не пакінуў ніякага ўражання.

Што не спадабалася

Не спадабалася манаполія бровара „Дайліды”, хоць беластоцкае піва я, у прынцыпе, паважаю. Не спадабалася, бо мне наогул не падабаецца ніякая манаполія. І яшчэ таму, што над сцэнай, у месцы, дзе заўсёды вісеў надпіс „Басовішча”, сёлета чамусьці красаваўся „Dojlidy”. Надпіс знік, калі „Illusion” адмовіўся пад ім выступаць. Маўляў, мы не камерцыя, (бо, вядома, 50 мільёнаў за канцэрт, гэта ж ніякая камерцыя) што і крычалі са сцэны гэтыя рокеры, побач шмат якіх брыдкіх слоў.

Вось, якраз колькасць вульгарызмаў, якія палі са сцэны, таксама не спадабалася. Тры гады таму адзін непрыстойны выраз быў найбольшым скандалам у гміне на працягу некалькіх тыдняў, а гурт, дзякуючы яму, увайшоў у гісторыю „Басовішча”. Сёлета словы, якія пачынаюцца на „х” і „п”, лёталі між соснаў Барыку быццам райскія птушкі і ніякага ўражання не выклікалі.

Станоўчым выключэннем, на першы погляд брыдкага выразу, быў паўтораны некалькі разоў вокліч Крыстафора Сяськевіча: „pieprzyc iluzje”! Алюзія (выбачайце за каламбур) атрымалася аж надта выразная, а лідэр „Кардону” яшчэ раз пацвердзіў, што інтэлігенцыяй б’е калегаў з іншых гуртоў прынамсі ў некалькі разоў (як і здольнасцю завязаць дыялог з публікай).

Не спадабаліся п’яныя ўжо перад канцэртамі падлеткі.

Не падабаецца, што сярод публікі амаль зусім няма ўжо людзей з Беларусі. А можа сапраўды — гэта Фестываль музыкі Маладой Беласточчыны „Dojlidy”?